اگرچه امیررضا خادم سابقه چندین دوره حضور در مسابقات جهانی و المپیک را به‌عنوان ورزشکاری «نخبه» دارد اما به این افتخارات بسنده نکرد و آرزوی‌های بزرگی را در ذهن پروراند و پله‌های مدیریتی را نیز پشت‌سر گذاشت.
به گزارش قلم نیوز، خادم که سابقه ریاست فدراسیون کشتی را در کارنامه دارد، توانست در هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی به‌عنوان نماینده مردم تهران به بهارستان راه یابد و در آنجا مسائل ورزش و دیگر حوزه‌ها را به‌صورت جدی‌تر مورد بررسی قرار دهد.
– به‌نظر شما ورزشی‌ها تا چه حد می‌توانند در جلب آرای عمومی نقش داشته باشند؟ به‌هرحال ورزشکاران همیشه در جامعه طرفدار دارند اما آیا این موضوع می‌تواند نقش پررنگی داشته باشد؟
– به‌نظر من اهالی ورزش در ادوار مختلف انتخابات جایگاه انفعالی داشتند و به‌نوعی نگاه عافیت‌طلبانه و مصلحت‌جویانه در فضای ورزش کشور بوده استکه آنها را کمتر مجاب می‌کرد تا به این موضوع تمایل داشته باشند و بخواهند به‌عنوان گروهی مرجع، نقششان را ایفا کنند. تنها برخی مدیران ورزشی بودند که برخی تیم‌ها را در ستادها شکل داند و از این حیث اعتبار ورزش در بخش نخبگان زیر سئوال است و کارهای سطحی صورت گرفته است. به‌هرحال ورزشی‌ها بیشتر نقش پیاده‌نظام را بازی کردند و بیشتر خط می‌گرفتند یا توصیه می‌شنیدند.
– اما هنرمندان فضای دیگری را به لحاظ شناخت شرایط به‌وجود آوردند که…
– بله، هنرمندان خیلی راحت‌تر حرف‌هایشان را زدند و نخبگانشان بسیار آسان‌تر عقایدشان را مطرح کردند و با جامعه در میان گذاشتند.
– علت اینکه هنرمندان بسیار تاثیرگذارتر از ورزشکاران در بحث انتخابات حضور می‌یابند، چیست؟
– در جهت عمق پیگیری موضوعات، ورزشکاران در جریان نیستند. در بحث انتخابات، فاکتورهای عمومی و کلی و برنامه‌های آینده نیاز به عمیق‌بودن ندارد اما گروه‌های مرجع همانند دستمال کاغذی از ورزشی‌ها بهره می‌برند و اجازه حضور در فضاهای دیگر را نمی‌دهند که این اتفاق به‌هیچ عنوان پسندیده نیست.
– علت اینکه ورزشکاران در بحث انتخابات تا این حد محافظه‌کار می‌شوند چیست؟ علت خاصی دارد؟
– مطمئن باشید اگر جامعه ورزش قدرت ریسک‌پذیری و حضور پرقدرت و تهاجمی را نداشته باشند مطمئنا هیچ توفیقی نخواهند یافت و این مسئله کاملا طبیعی است و باید اولا برای حضور جدی مردم در انتخابات تلاش کنند و ثانیا در معرفی کاندیدای خاص دریغ نکنند.
– در مورد خودتان چه اتفاقی افتاد که وارد وادی سیاست شدید و در انتخابات مجلس حضور پیدا کردید؟
– اصلی‌ترین موضوع اینست که می‌توان در این عرصه حضور داشت و متوجه شدم قهرمانان و نخبگان ورزشی چیزی کمتر از دیگران ندارند جز میزان اطلاعات در حوزه‌های دیگر که با مطالعه و مسائل دیگر که قابل جبران است. جامعه بزرگ ورزشی بخشی از جامعه است، مثل پزشکان، پرستاران، حقوقدانان و… که با حضور جدی‌تری در ساختار جامعه داشته باشند.
– در آن زمان از طرف جامعه ورزش حمایت شدید؟
– به‌صورت جدی حضور نیافتند. نوع مدیریت در ورزش مصداقی از این نوع انفعال است و آنها همیشه خواستند رهرو باشند تا راهبر. در عین حالیکه باعث تنزل جایگاه و شان محیط ورزشی و نخبه ورزشی می‌شود و این ظلم مضاعفی بهه جامعه ورزش است.
– شما در انتخابات دهمین دوره ریاست‌جمهوری به‌طور جدی وارد عرصه شدید؟
– من در حد امکان و فهم خودم حضور پیدا می‌کنم و از امکاناتی که دارم برای طرح این مسئله استفاده می‌کنم.
– به کدامیک از کاندیداها رای خواهید داد؟
– هنوز به جمع‌بندی نرسیدم
– به‌نظر شما ورزش برای کاندیداهای این دوره چقدر مهم است؟
– رای موجود در ورزش برای آنها مهم است نه موجودیت ورزش. آنها به‌دنبال رای جامعه ورزشی هستند و با استفاده نامناسبی که از ورزش در حوزه سیاست شده است مطمئنا بسیار سخت است که آنها مجاب شوند تا حضور جدی‌تری در انتخابات داشته باشند.
– به‌نظر شما در این چند سال نسبت ورزش و سیاست رعایت شد؟ به‌هرحال در همه جای جهان از ورزش در جهت سیاست استفاده می‌شود اما در ایران این نسبت «به‌درستی» رعایت شد؟
– در این چند سال بهره‌برداری ناشیانه‌ای از ورزش اتفاق افتاد همانطور که این نسبت در اقتصاد و ورزش هم باید رعایت شود. اما در این چند سال اتفاق خوبی نیفتاد و برای هر دو طرف بد شد.